Ευχαριστούμε τους μαθητές της Λεμεσού…

 

Δεν είναι μόνο περηφάνεια που νιώσαμε για τη διάκριση των μαθητών του Λυκείου Αποστόλου Λουκά Κολοσσίου και της καθηγήτριάς τους κ. Πόπης Νικολάου, για το τόσο εκφραστικό έργο τέχνης τους. Ούτε μόνο ανακούφιση, που επιτέλους υπάρχουν και αυτοί οι νέοι στον τόπο μας, και όχι μόνο αυτοί που καίνε τα γήπεδα ή αυτοί που δεν γνωρίζουν, ή δεν θέλουν να γνωρίζουν, τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο.

Θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε από καρδιάς, γιατί με το έργο τους εξέφρασαν αυτό που νιώθoυμε όλοι οι Κύπριοι για το δράμα των Σύρων προσφύγων. Πέρα από το δράμα και την αγωνία των προσφύγων, που αποτύπωσαν τόσο παραστατικά στο έργο τους, μεταφέρουν και τα συναισθήματα όλων εμάς που παρακολουθούμε ανήμποροι στους δέκτες μας κάθε βράδυ αυτή την ανείπωτη τραγωδία, έναν ολόκληρο λαό να γίνεται «πραμάτεια». Μέσα από το έργο μεταφέρεται η συμπάθεια και αλληλεγγύη μας στην αγαπημένη Συρία.

Οι Κύπριοι, που γνωρίζουμε τι σημαίνει να χάνεις σε μια στιγμή τα πάντα και να γίνεσαι πρόσφυγας, είμαστε συγκλονισμένοι από το ατέλειωτο δράμα αυτών των ανθρώπων. Δεν υπήρχε λοιπόν καλύτερο μέσο για να μεταφερθούν αυτά τα συναισθήματα συμπαράστασης στους Σύρους γείτονές μας από το έργο, όχι  επώνυμων καλλιτεχνών, αλλά των νέων του τόπου μας. Τα άδεια μάτια, τα γεμάτα απόγνωση πρόσωπα των ξεψυχισμένων μέσα στη βάρκα Σύρων προσφύγων,  βροντοφωνάζουν πότε θα σταματήσει αυτός ο παράλογος και άδικος πόλεμος που έχει ανατρέψει τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων και δεν εξυπηρετεί παρά μόνο τις βιομηχανίες όπλων.

Διερωτάσαι πραγματικά σε τι πανάθλιο και ανάλγητο κόσμο ζούμε, που επιτρέπει εν έτει 2016 να καταστρέφεται μια πανέμορφη χώρα και να βλέπουμε χιλιάδες ανθρώπους να διακινδυνεύουν τις ζωές τους για να πάνε στην Ευρώπη… Ποια Ευρώπη; Τι να περισώσει πια η Μέρκελ; Οι αδυναμίες της Ευρώπης και η ανεπάρκεια των θεσμών της είναι εξώφθαλμη με το μεταναστευτικό. Δεν μπορεί να εφαρμόσει αυτά που συμφωνήθηκαν, τον αναλογικό επιμερισμό του βάρους για το μεταναστευτικό, και αφήνει χώρες να κλωτσοκοπάνε τους πρόσφυγες και να κλείνουν τα σύνορά τους.

Το μεταναστευτικό λοιπόν είναι το στοίχημα της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που δεν κλείνεται σε τείχη και δεν βάζει φράκτες σε ταλαιπωρημένους ανθρώπους. Κανείς δεν λέει πως είναι εύκολη η διαχείριση του μεταναστευτικού, oύτε ότι δεν υπάρχουν διαφόρων ειδών μεθοδεύσεις, αλλά οι λαϊκιστικές ξενοφοβικές πολιτικές ηγετών διαφόρων χωρών που κερδίζουν έδαφος θυμίζουν άλλες εποχές και προοιωνίζουν δυστυχώς πισωγυρίσματα της ιστορίας.

Ίσως λοιπόν το μεταναστευτικό να είναι η ευκαιρία της Ευρώπης είτε να προχωρήσει μπροστά σεβόμενη τις αρχές και αξίες της ή να γυρίσει πίσω και να είναι θέμα χρόνου πια η αυτοδιάλυσή της.

Θεοδώρα Παυλίδου