Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Η δημόσια παιδεία και η δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας


Κρίμα ,κύριε Τσουρούλη…




Είναι λυπηρό, κύριε Τσουρούλη… Είστε ένας νέος δημοσιογράφος που είχατε όλες τις δυνατότητες να κάνετε μια σωστή δημοσιογραφική έρευνα για το δημόσιο σχολείο, αλλά τελικά παρασυρθήκατε και εσείς από την ‘’ευαγγελάτη’’ μόδα της δημοσιογραφίας της αγοράς και μείνατε μόνο στις εικόνες εντυπωσιασμού που ανεβάζουν την τηλεθέαση, αλλά κατεβάζουν τη δημοσιογραφία στον πάτο του χειρότερου εξευτελισμού. Τι προβάλατε αλήθεια στα εξήντα λεπτά της εκπομπής σας; Τις πιο γνωστές και τυποποιημένες εικόνες για το δημόσιο σχολείο, τους χιλιοειπωμένους τίτλους των εφημερίδων που δεν νοιάζονται για τη δημόσια παιδεία, αλλά για να πωλήσουν περισσότερα φύλλα ‘’ Ακατάλληλοι καθηγητές’’ , ‘’σχολεία χαβαλέ’’, ‘’απειθαρχία στα σχολεία’’ .Το δημόσιο σχολείο έχει σοβαρά προβλήματα, κύριε Τσουρούλη, αυτό είναι γνωστό, αλλά βαρεθήκαμε τον κάθε δημοσιογράφο να αρκείτε σ’ αυτά τα κλισέ θέματα εντυπωσιασμού, αντί να ασκεί έλεγχο στην εξουσία για το έργο της. Το μέγα ερώτημα που δεν τίθεται από κανένα δημοσιογράφο, αν θέλει όντως να κάνει διερευνητική δημοσιογραφία, είναι απλό, και επιτέλους ρωτήστε το. Εκεί να διεισδύσετε, όχι με κρυφές κάμερες ασκώντας τη δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας, αλλά με ερωτήσεις καίριες και σημαντικές που θέτουν τους αρμοδίους προ των ευθυνών τους.

Το μέγα ερώτημα λοιπόν θα έπρεπε να ήταν :

Πού είναι κύριοι η μεταρρύθμιση;

Ποιες αλλαγές έχετε επιφέρει στο εκπαιδευτικό σύστημα μέχρι τώρα;

Τι κάνατε για να λύσετε τα προβλήματα του ενιαίου λυκείου τα οποία έχουν αξιολογηθεί και για τα οποία έγιναν εισηγήσεις;

Τι κάνετε που εκατοντάδες παιδιά βγαίνουν από τα σχολεία αγράμματα χωρίς παιδεία και πραγματική καλλιέργεια;

Τι κάνετε που το σχολείο είναι ένα χώρος που δεν προσφέρει τη χαρά της μάθησης;

Αυτά είναι ερωτήματα που έπρεπε να τεθούν, αν νοιάζεστε για τη δημόσια εκπαίδευση και όχι εικόνες κρυφής κάμερας ενθαρρύνοντας με αυτό τον τρόπο τους μαθητές να σας μιμηθούν.
Τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης είναι σοβαρά και είναι παγκόσμια. Διάβαζα πρόσφατα το βιβλίο ‘’Τα χαμένα παιδιά μας’’ μιας Γαλλίδας εκπαιδευτικού και εντυπωσιάστηκα από το πόσο κοινά είναι τα προβλήματα. Η ίδια ανησυχία για την έλλειψη πραγματικής και ουσιαστικής παιδείας. Κανένα παιδί δε φτάνει στη βία, αν είναι πραγματικά μορφωμένο. Το πρόβλημα , λοιπόν, της παιδείας μας είναι κοινωνικό και αντί να το αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία σε όλο του το βάθος όπως κάνουν οι υπόλοιπες χώρες, ψάχνουμε για αποδιοπομπαίους τράγους ανάμεσα σε καθηγητές ή μαθητές .

Θα έπρεπε να ξέρετε ότι από την προηγούμενη κυβέρνηση μιλάνε για μια μεταρρύθμιση που όλο θα ερχόταν και δεν ήρθε ποτέ, για πομπώδεις διακηρύξεις για δημόσιους διαλόγους που επίσης δεν έγιναν ποτέ. Τα αναλυτικά προγράμματα που προβλήθηκαν ως μεταρρύθμιση από αυτή την κυβέρνηση είναι μια πτυχή της μεταρρύθμισης πολύ σημαντική, αλλά πρόκειται για έργο που θα συντελεστεί το συντομότερο σε μια δεκαετία και δεν απαντά στα άμεσα προβλήματα του ενιαίου λυκείου με τις επιλογές των μαθητών, το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την επιμόρφωση των καθηγητών κ.α. Οι λύσεις δεν είναι εύκολες , αλλά υποτίθεται ότι σε κάποιες επιτροπές συζητούσαν για χρόνια αυτά τα θέματα και δεν βλέπουμε να έχει ληφθεί μια απόφαση σε αυτά τα προβλήματα που ταλανίζουν τη δημόσια εκπαίδευση τόσα χρόνια. Θα ξοδευτούν ίσως εκατομμύρια λίρες.

Ποιος δημοσιογράφος έχει κάνει έρευνα που θα πάνε αυτά τα λεφτά;

Θα ωφεληθούν όντως οι μαθητές και το εκπαιδευτικό σύστημα ή θα γίνουν απλά κάποιες αλλαγές για να επωφεληθούν μερικοί επιτήδειοι;

Σε ποια βασικά θέματα που χρονίζουν έχουν γίνει τομές;

Μιλάνε για επιμόρφωση εδώ και πολλά χρόνια . Είδατε εσείς επιμόρφωση;

Μιλάνε για νέο σύστημα αξιολόγησης εδώ και πολλά χρόνια. Είδατε εσείς κάτι;

Μιλάνε για απηρχαιωμένους θεσμούς σχολικών εφορειών που χρήζουν εκ βάθρων ανανέωσης, είδατε εσείς κάτι;

Αλλά και άλλα καθημερινά προβλήματα που χρήζουν άμεσων λύσεων και τα οποία έχουν καταγραφεί και έχουν χιλιοειπωθεί και κανένας δεν κουνά το δακτυλάκι του να αλλάξει τίποτα. Αυτά λοιπόν έπρεπε να ρωτάτε επιτακτικά από τους ιθύνοντες και όλους τους άλλους φορείς κύριε Τσουρούλη, αν νοιάζεστε για τη δημόσια παιδεία . Η δημοσιογραφία έχει πολλά να προσφέρει σε ένα τόπο που έχουν ευνουχιστεί τα πάντα. Είστε από τους δημοσιογράφους που μπορείτε να το κάνετε, χωρίς να χρειάζεστε εφφέ και πυροτεχνήματα.

Θεοδώρα Παυλίδου, φιλόλογος

Σημείωση: Το κείμενο είχε σταλεί στις εφημερίδες μετά από μια άλλη εκπομπή για την παδεία του κ. Τσουρούλη, αλλά δεν δημοσιεύτηκε σε καμιά εφημερίδα. Παραμένει επίκαιρο και μετά την εκπομπή που έκανε με κρυφές κάμερες των μαθητών που έδειχναν τον εξευτελισμό μιας καθηγήτριας σε ένα σχολείο της Λευκωσίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου