Ο Πρόεδρος να επανορθώσει με απόφαση του Υπουργικού, όπως
έκανε με τον Αρχιεπίσκοπο…
Στο βάθος των
θαλασσινών σπηλιών δεν είναι μόνο οι φώκιες. Στο βάθος των θαλασσινών σπηλιών
είναι η ανυπαρξία του κράτους ή ο πλήρης έλεγχός του από τους επιχειρηματίες
ανάπτυξης γης. Γι’ αυτό, όσοι νομίζουν ότι το θέμα των θαλασσινών σπηλιών αφορά
μόνο τους περιβαλλοντιστές κάνουν μέγα λάθος. Το θέμα αφορά την ίδια τη
δημοκρατία και τους θεσμούς της, και την ουσιαστική ανάγκη για τοποθέτησή της
σε άλλες βάσεις.
Μέσα από τις
θαλασσινές σπηλιές ακούγεται η ανησυχία του κόσμου για το τι θέλουμε και τι επιδιώκουμε
επιτέλους ως κράτος. Ακούγεται η αγωνία για την εν ονόματι της οικονομικής
κρίσης ανάπτυξη που επιχειρούμε, ξεπουλώντας γη και ταυτότητες. Δεν θα πρέπει
να μπει ένα όριο; Κλείσαμε όλες τις παραλίες με κτίσματα εμποδίζοντας την
πρόσβαση του απλού πολίτη στη θάλασσα. Ποιοι θα απολαμβάνουν την ομορφιά του
τόπου τελικά; Οι Ρώσοι και οι Κινέζοι ολιγάρχες και μεγιστάνες;
Αυτοί που υπέφεραν
και υποφέρουν από την οικονομική κρίση δεν ξέχασαν ποιοι χρωστούσαν τα
εκατομμύρια στις τράπεζες. Παρόλο που λίγες μόνο μέρες κυκλοφόρησαν οι λίστες
από τα ΜΜΕ, όλοι θυμόμαστε τα ονόματα των ντιβέλοπερς που φιγουράριζαν σε αυτές
και που έδειχαν ποιοι, εξαιτίας της απληστίας τους, έκτιζαν απρογραμμάτιστα
τουριστικά συγκροτήματα κάνοντας συνεχώς δάνεια. Καμιά σαρανταριά περίπου ντιβέλοπερς
χρωστούσαν 7,2 δισεκατομμύρια στις τράπεζες. Ανάμεσά τους ήταν και ο ντιβέλοπερ
των θαλασσινών σπηλιών, με χρέος 400 περίπου εκατομμυρίων. Δικαίως ο απλός
πολίτης διερωτάται γιατί τόση ευνοιοκρατική μεταχείριση σε αυτούς που οδήγησαν
στην τραπεζική κρίση.
Ο Πρόεδρος έχει την
ευκαιρία στη δεύτερη θητεία να καθαρίσει τη δημοκρατία από τα βαρίδια της,
τηρώντας επιτέλους τη δέσμευσή του για ένα κράτος με λιγότερη διαφθορά και
διαπλοκή, και περισσότερη διαφάνεια στους θεσμούς. Έχει την ευκαιρία να θέσει
την οικονομία σε πιο σταθερές βάσεις και να σταματήσει την οικονομική ανάπτυξη
της αρπαχτής, που καταστρέφει πια ό,τι απέμεινε. Γι’ αυτό είναι τεράστιας
σημασίας η πολιτική απόφαση που θα ληφθεί για τις θαλασσινές σπηλιές.
Αν ο Πρόεδρος θέλει
να περάσει το μήνυμα της αλλαγής στην πολιτική του, θα πρέπει άμεσα να
προχωρήσει με απόφαση του Υπουργικού στην κατεδάφιση των επαύλεων, δίνοντας τα
μηνύματα σε όλους ότι μέχρι εδώ ήταν η ασυδοσία και η ατιμωρησία. Στην απόφαση
αυτή έχει μαζί του το ΕΤΕΚ, τους επιστήμονες μηχανικούς και αρχιτέκτονες, και
την κοινή γνώμη. Όπως σε ελάχιστες μέρες ικανοποίησε τον Αρχιεπίσκοπο
αποχαρακτηρίζοντας την περιουσία του στην Πάφο από αρχαιολογικό χώρο, έτσι και
τώρα μπορεί να σταματήσει την ανέγερση των επαύλεων πάνω από τις θαλασσινές
σπηλιές.
Εάν ο Πρόεδρος δεν
αρχίσει να παίρνει αποφάσεις που να ικανοποιούν το δημόσιο αίσθημα περί χρηστής
διοίκησης, θα δει τη δημοκρατία να εκτροχιάζεται. Ήδη οι νέοι προσχωρούν μαζικά
στο ΕΛΑΜ, αφού βλέπουν ότι τίποτε στη δημοκρατία αυτή
δεν λειτουργεί. Βλέπουν όχι μόνο το μέλλον τους να καταστρέφεται, αλλά και τον ίδιο
τον τόπο τους, για να ευνοηθούν οι λίγοι.
Δεν έμειναν πολλά σε αυτόν τον τόπο. Αν ο Πρόεδρος δεν σταματήσει τα
αδηφάγα στόματα που ετοιμάζονται να καταστρέψουν τον Ακάμα, δεν θα θρηνήσουμε
μόνο την απώλεια των θαλασσινών σπηλιών και του Ακάμα, αλλά της ίδιας της δημοκρατίας.
Θεοδώρα Παυλίδου
